محیط کشت بهینه سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان و تابش لیزر کم توان موجب افزایش بیان فاکتور رشد در فیبروبلاست های دیابتی می شوند

Authors

عباس پیریایی

abbas piryaei department of biology and anatomical sciences, school of medicine, shahid beheshti university of medical sciences, tehran, iranتهران، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشکده پزشکی، گروه بیولوژی و علوم تشریحی فرزانه هندودری

farzane hendudari department of biology and anatomical sciences, school of medicine, shahid beheshti university of medical sciences, tehran, iranتهران، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشکده پزشکی، گروه بیولوژی و علوم تشریحی محمد بیات

mohammad bayat department of biology and anatomical sciences, school of medicine, shahid beheshti university of medical sciences, tehran, iranتهران، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشکده پزشکی، گروه بیولوژی و علوم تشریحی سیده نفیسه حسنی

seyedeh nafiseh hassani 2- department of stem cells and developmental biology, cell science research center, royan institute for stem cell biology and technology, acecr, tehran, iranگروه سلول های بنیادی و زیست شناسی تکوینی، مرکز تحقیقات علوم سلولی، پژوهشکده زیست شناسی و فناوری سلولهای بنیادی جهاددانشگاهی، پژوهشگاه رویان، تهران، ایران

abstract

سابقه و هدف: زخم‏های مزمن در افراد دیابتی به‏دلایل مختلف، از جمله اختلال در روند تولید و ترشح فاکتورهای مؤثر در فرآیند التیام زخم، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در سال های اخیر  مطالعه های زیادی تأثیر مثبت تابش لیزر کم‏توان و استفاده از سلول‏های بنیادی مزانشیمی ومحیط کشت بهینه آن‏ها را در التیام زخم‏های دیابتی گزارش کرده‏اند. در مطالعه حاضر ما تأثیر ترکیبی لیزر کم‏توان و محیط کشت بهینه سلول بنیادی مزانشیمی مغز استخوان را بر بیان یک فاکتور التهابی و یک فاکتور رشد که هر دو در روند ترمیم زخم شرکت دارند، در فیبروبلاست‏های کشت شده در غلظت بالای گلوکز را بررسی کردیم. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، سلول­های فیبروبلاست پوست انسان در محیط کشت حاوی غلظت طبیعی و غلظت بالای گلوکز  (مدل دیابتی) کشت داده شدند. سپس از تابش لیزر با انرژی 5/0 ژول بر سانتی­متر مربع و محیط کشت بهینه سلول­های بنیادی مزانشیمی، به صورت جداگانه و توام با یکدیگر برای تیمار فیبروبلاست‏های دیابتی استفاده شد. سرانجام میزان بیان ژن فاکتورهایbfgf و tgf-β2با استفاده از تکنیک rt-pcr بررسی شد. یافته ها: بیان ژن b­fgf به طور  معنادار و بیان ژن tgf-β2به طور غیر معنادار در هر سه گروه دیابتی تیمار شده، نسبت به گروه دیابتی تیمار نشده افزایش یافته بود. به نحوی که میزان بیان نسبی ژن bfgf از 11/0±47/0 در گروه دیابتی به 35/0±23/1 در گروه تیمار شده با لیزر، 028/0±98/0 در گروه تیمار شده با محیط کشت بهینه و 2/0±37/1 در گروه تیمار هم زمان با لیزر و محیط کشت بهینه افزایش یافت و همه این تغییرها در سطح p<0. 05  معنادار بود. نتیجه گیری: به ‏نظر می رسد که استفاده هم‏زمان از تابش لیزر کم­توان و محیط کشت بهینه مشتق از سلول­های بنیادی مزانشیمی انسان، با اثر هم‏افزایی که بر یکدیگر دارند، موجب می شود بیان فاکتور رشد مؤثر در ترمیم زخم پوستی دیابتی افزایش چشمگیری یابد.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

محیط کشت بهینه سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان و تابش لیزر کم توان موجب افزایش بیان فاکتور رشد در فیبروبلاست‌های دیابتی می‌شوند

Background and Aim: Chronic wounds of diabetic patients, which resulted from some impairments including disruption in production and secretion of effective factors in the process of healing is highly regarded. In recent years, many studies have been reported the positive impact of low level laser therapy (LLLT) and mesenchymal stem cells (MSCs) and their conditioned media (CM) in diabetic wound...

full text

سلول های بنیادی مزانشیمی با توان تکثیر بالا در محیط رویی کشت اولیه مغز استخوان موش صحرائی

سابقه و هدف: در کشت مغز استخوان به منظورجداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی، معمولا سلولهای شناور در محیط کشت اولیه با تعویض محیط، دور ریخته می شود. هدف تحقیق حاضر کشت و تکثیراین سلول ها، بررسی ماهیت بنیادی مزانشیمی آنها، مقایسه سرعت رشد آنها با سلول های چسبنده کشت اولیه و بالاخره بهینه سازی شرایط کشت برای رشد بهتر این سلول هاست.مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر تعداد 10 سر موش صحرایی نژاد ویستار...

full text

ماستوسیت های برآمده از محیط کشت حاوی اینترلوکین-3 موجب سلول کشی طبیعی سلول های سرطانی می شوند

سلول های سلول کش طبیعی (Natural cytotoxic=NC) به عنوان یکی از بازوهای سیستم ایمنی ذاتی نابود کننده سرطان در انسان و حیوانات مطرح هستند. شاخص NC-1.1 نیز به عنوان یکی از رسپتورهای موجود بر سطح این سلول ها گزارش شده است. علیهذا هویت این سلول ها و نیز نقش رسپتور یا رسپتورهای موجود بر آنها به خوبی مشخص نیست. از طریق کشت سلول های طحال موش در آزمایشگاه و با استفاده از آنتی بادی ضد رسپتور NC-1.1 این مط...

full text

مطالعه اثرات تکثیری و سمیت لیزر کم توان هلیوم_نئون بر سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش سوری

 مقدمه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان منبع امید بخشی برای سلول درمانی و مهندسی بافت هستند. مطالعات قبلی نشان داده است که لیزر درمانی کم توان ، روی جریان های سلولی می تواند تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لیزر کم توان بر سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش در شدتهای متفاوت انرژی و بررسی دو فاکتور تکثیر سلولی و سمیت سلولی می باشد. مواد و روش ها: سلول های بنیادی ...

full text

بررسی بیان مینی ژن های فاکتور ۹ انسانی در سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان

زمینه:سلول های بنیادی مزانشیمی هدف مناسبی جهت سلول درمانی و ژن درمانی بیماران هموفیلی b محسوب می شوند. این سلول ها دارای ویژگی های بی نظیر از جمله تمایز به طیف وسیعی از سلول های مختلف و ایمنی زایی اندک در شرایط پیوند می باشند که آن ها را برای سلول درمانی و ژن درمانی مناسب کرده است. بیان اندک ترانس ژن از مشکلات ژن درمانی است. با شناسایی توالی های تنظیمی و استفاده از آن ها در موقعیت های مناسب در ...

full text

تیمار با bio سبب افزایش میزان تکثیر و توان زیستی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان موش صحرایی در محیط کشت می شود

مقدمه: بر اساس مطالعات پیشین، حضور bio ( (6-bromoindirubin-3΄-oxime در محیط کشت برخی سلول ها سبب افزایش بقا وتکثیر آن می شود. هدف تحقیق حاضربررسی اثرات این ماده بر تکثیر سلو ل های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان موش صحرایی است. روش ها: در این مطالعه تجربی، سلول های مغز استخوان 7 سر موش صحرایی در حضور غلظت های 01/0 ، 05/0، 1/0، 1 و 5/1 میکرومولار bio کشت ش د و با انجام سه پاساژ متوالی تکثیر ...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
پژوهش در پزشکی

جلد ۳۹، شماره ۴، صفحات ۱۵۶-۱۶۲

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023